Respectfully Yours

Chapter 33

Anikka

Nakasalampak kami ni Lukas sa buhangin habang tinatanaw ang magandang tanawin, pati na rin yung

naghaharutang sila Ken at Angel. Hindi pa rin ako makatingin sa kanila ng maayos dahil sa tuwing

nakikita ko sila ay bumabagabag pa rin sa akin yung tunog ng pagmimilagro nila. Kikilabutan pa ako sa

tuwing naiisip ko iyon.

"Let's swim baby." Nanlaki ang mata ko, dahil bigla kong naalala yung inaya niya ako magswimming

noon tapos bigla niya akong tinulak. Ayoko ng maulit yun. Lalo na at nasa dagat kami. Natatakot akong

lumusong doon dahil kahit malapit ka lang pampang ka pa lang ay hanggang beywang mo na at isama

mo na ang malalakas na alon. Sakop kasi ng pacific ocean ang dagat kaya ganoon na lamang ito

kalalim. Hindi ko alam kung papayag ako o hindi.

Sa huli ay umiling ako. Ayoko talaga, natatakot ako.

" Please Anikka, hindi ako maliligo." Tumingin ako sa kanya. Edi huwag kang maligo, kailangan ba kasi

na kasama ako sa pagsuswimming mo. Umiling muli ako.

" I won't do anything Anikka. I always make sure na nandyan ako sa tabi mo, aalalayan kita." Umiling

ako uli, ayoko talaga.

"Ayaw mo talaga?"

"Ayoko talaga!" desidido kong sabi at tumingin na lang sa ibang direksyon.

Impit ako napatili dahil sa gulat ng umangat ako sa lupa at maramdaman ang kanyang bisig na

nakapalupot sa beywang ko.

"Pakshet ka Lukas Ibaba mo ko." Pinaghahahampas ko yunh likod niya pero parang walang talab iyon

sa kanya at patuloy na naglakad patungo sa dagat. Please Lukas stop! Huwag mo kong ihagis muli.NôvelDrama.Org content rights.

"Tss..Huwag ka ngang mag-inarte diyan, Gusto mo lang naman na magpabuhat eh." Nalaki ang mata

ko. No way! Bakit ay? I just don't want to go there I'm not in the mood dahil sa takot ko na lumusong sa

dagat.

Pagkalusong sa tubig ay agad niyang hinubad yung t-shirt niya at sa kasamaang palad ay tila slow

motion ng ginagawa niyang iyon. Dahan dahan na naeexpose sa kanyang abs. Susme! Parang akong

hihimatayin sa nakikita ko, hindi ako malahinga ng maayos. Kailangan ko pa yatang bilisan ang

paghinga ko para hindi ako maubusan ng hangin. Makita lang talaga ang kakisigan niya ay

nakakapanghyperventilate na at halos manuyo na yung lalamunan ko. Gawd! Bakit niya pa iyon

kailangan gawin. Pwede namang maligo na naka tshirt lang.

Ibig kong takpan yung mga mata ko pero natutukso talaga kong tignan ang kakisigan niya. His

muscles, his chest, his abs. Dammit! All of them is perfectly sculpted. Baka mahiya pa si Thor dito.

Umiling-iling ako. Gosh Anikka, nabibihag ka na naman! Damn his dashboard chest and sparkling abs.

Umalis na ako sa pagkakasalang sa dagat baka hindi ako makapagpigil at baka maglaway ako sa

harapan niya.

Pero hindi pa ako nakakalayo ng hinapit niya ang beywang ko, at walang kahirap-hirap na binuhat ako

at dinala sa mas malalim.

"Hinayupak ka, ibaba mo ko!" Pinaghahahampas ko siya kahit alam kong walang talab sa kanya iyon.

Nanginginig yung buong katawan ko hindi dahil sa lamig ng tubig kundi sa takot. Kung bigla ako

malunod?

Hanggang sa tumigil na siya. Pakiramdam ko nasa malalim na kami dahil hindi na maramdaman ng

paa ko yung lupa. Kung kanina ay nagpapabitaw ako kay Lukas ngayon ay nagdadasal ako na huwag

niya akong bitawan. Todo kapit na nga ako sa kanya.

"Bitaw." Please huwag Lukas. Mas lalo akong nakakapit sa kanya.

"Sabing bitaw." No Lukas. Ayoko hindi ako bibitaw. Ayoko malunod, ayoko pang mamatay. Hindi ko

kayang bumitaw sa kanya. May life depemds on it. Kapag bumitaw ako may pag-asa akong mahulog.

"Sinabing bitaw. Isa!" Banta niya. Ang kulit hindi ba obvious sa kapit ko na ayoko.

Nag-angat ako ng tingin, nakita ko ang mga brown na mata na nakatitig sa akin na matalim. Yung

nakakapanghina, tila sinasakop nun ang buong pagkatao ko. Hindi na rin ako makahinga ng maayos

dahil nagwawala ang puso ko.

Mas lalong tumalim ang titig niya, tila punong puno iyon ng intensidad. Ewan ko ba sa sarili ko at

napakalakas ng loob ko na salubungin ang mga titig na iyon.

Mistulang naging jellyace ang buong katawan ko, nakakapanglambot ang mga titig na iyon. Hindi ko

namalayan na napabitaw ako sa kanya at sabay nun ang pagkabalik ko sa huwisyo.

Mahuhulog ako! Mahuhulog ako! Sigaw ko na lamang sa sarili. Mamuo ang takot sa sarili ko na baka

lumubog alo sa tubig. Hindi na rin ako makapagsalita dahil mistula may nakabara na sa lalamunan ko.

Pero bakit ang tagal kong lumubog?

Nagulat ako ng hawak niya pa rin yung baywang ko. Nakatitig siya ng mabuti sa akin.

"Don't worry baby, I won't let go of you."

Aniya at ramdam na ramdam ko ang mga bisig niyang nakakapit ay baywang ko ng mahigpit, tila hindi

niya bibitawan. Mas lalo nagwala ang sistema ko. Hindi ko alam ang gagawin ko, kakapit ba ako muli?

Aalia ba ako? Titigan siya pabalik.

Kahit nakababa ang paningin ko ay ramdam na ramdam ko ang matatalim na titig mula sa kanya.

"Hey Look at me in the eye.Anong tinitignan mo diyan. Katawan ko?" Nanlaki ang mga mata ko at

nagsingatan ang dugo ko sa mukha at pakiramdam niya ay pulang pula na siya sa harapan niya.

What the ef! Hindi ko nga naisip ang makisig na pangangatawan niya. Pero saan ba nakatitig ang mata

ko? Doon mismo! Pakshet naman!

Nag-angat ako ng tingin ng mapagtanto ko iyon. Nakasalubong ko na naman ang matatalim niyang

titig.

Mas nailang ako at hindi mapakali. Naghuhurementado na naman ang puso ko, nagiging abnormal na

naman ako. Paano ba ako nagkaroon ng lakas ng loob na salubungin ang titig niya kung ngayon ay

ilang na ilang siya dito.

Wala sa loob ko na pumiglas dito at lumayo. Wala na rin sa isip ko na malalim ang tubig

Naramdaman ko na lang na may bisig na humapit sa akin.

"Sinabing hindi kita bibitwan eh." I'm whole being freeze.Bigla ako nawala sa aking ulirat ng

magkalapat na ang labi namin. Bilyung bilyung boltahe ang naramdaman ko at dumadaloy sa buong

sistema ko. That kiss is very fiery and passionate na nakakabaliw, dahil imbes na itulak ko siya ay

nagugustuhan ko ito. Just one kiss can make me crazy. Nagiging abnormal na naman ako.

Mas lalong dumiin ang halik niya sa akin at mas hinapit pa ako. Kahit malamig ang tubig ay ramdam ko

ang init sa buong katawan niya, hindi ko na ininda ang ginaw dahil doon at nagpaubaya sa kanyang

ginagawa.

Nanlaki ang mata ko na may naramdaman akong matigas na pumupukol sa puson ko.

Oh my gosh!

Kahit nais ko na siyang itulak ay mas nanghina ako dahil doon at para ba mas nasakop na niya ako

doon.

Impit akong napaungol ng maramdaman ko ang dila niya na naglalakbay sa bibig ko. Tila ninanamnam

ang lahat bawat sulok na iyon. Ewan ko ba pero abnormal na talaga ako nang gumanti na ako ng halik

sa kanya.

Mas lumalim na iyon at nakaramdam ako na kakaibag init na namumuo sa katawan ko. Mas

nagugustuhan ko na iyon at ayaw ko ng pakawalan.

Pero bigla niyang tinigil. Naiinis ako dahil nakaramdam ako ng pagkabitin.

" I think I like you already baby."

................

Pagod kaming bumalik sa bahay na tinutuluyan namin. Maghapon din kasi kaming naglanguyan at

naglakadlakad sa dagat. Ngayon ko nga lang naenjoy itong lugar na ito, mas nafeel ko kasi ang

prisensya nito, lalo pa at parang close na close talaga kami kanina.

Well medyo naging maayos din kaming dalawa kahit may awkwardness akong nararamdaman para sa

kanya, dahil sa sinabi niya kanina. Hindi ko na lang nasyadong inisip iyon dahil baka nangugood time

lanf siya at baka ilang babae na ang napagsabihan niya ng ganoon.

"I'm so exhausted talaga." Sabi ni Angel at agad na sumalampak sa sahig. Sumunod din naman ako sa

pagkakasalampak. Medyo kumportable na akong kasama siya.

Habang ang dalawang lalaki agad nagsipalitan ng damit.

"Alam mo Anikka, ang saya saya talaga nito. Kapag nag-out of town uli kayo ni Lukas sama mo naman

kami." Nakangiting sabi ni Angel.

"Siyempre naman." Sagot ko at inaalala pa rin ang nangyari. Lukas is still caring pero iba siya ngayon

tila sinisigurado niya na dapat akong maging kumportable sa kanya. Panay ang yakap niya sa akin at

akbay. Pero kahit paulit ulit niya na gawin iyon ay hindi pa rin ako kumportable. Lagi na lang

naghuhurementado ang puso ko since sinabi niya na gusto niya ako. Kahit na wala akong

kasiguraduhan kung totoo ba iyon o hindi.

Pagkakain ay panay ang subo sa akin ni Lukas. Ginagawa na naman niya akong baby. Ultimo pag-

inom ng tubig ay aalalayan niya ako.

"Ken subuan mo din ako please." Nakanguso na sabi ni Angel habang si Ken ay nagkunot na noo.

"Ang laki mo na para subuan." Sabi ni Ken.

"Bakit si Anikka." Doon ay humarap si Ken at sinubuan na si Angel at hindi na kumibo pa.

Pagkatapos ay nagsipasukan kami sa mga kwarto namin.

Sabay na kaming pumasok ni Lukas sa loob ng kwarto. Nagdala na ako ng Arinola, para hindi na ako

lumabas kung sakaling maihi man ako, baka marinig ko pa yung dalawa.

Ilang buntong hininga ang ginawa niya para mawala ang kaba at ilang kay Lukas dahil makakasama

niya muli ito sa isang kwarto.

"Ano iyan?" Sabay turo niya doon at hawak-hawak ko.

"Arinola." Malakas kong sabi, laking pasasalamay ko dahil nasabi ko ng maayos. Saka hindi niya ba

alam na arinola ang hawak ko.

"Nag-gaganyan ka pa? Laki mo na ah."

"Pakialam mo. Hmmp!" Sabay talikod ko sa kanya. Naiinis ako sa kanya! Pagtawanan ba naman ako,

di wari intindihin na lang ako. Paano ba niya ako maiintindihan kung hindi ko naman nasabi sa kanya

ang dahilan kung bakit nay dala akong arinola. I better shut up.

" Hay nako natampo naman na yung Baby ko. Kahit malaki ka na, ibababy pa rin kita." Hindi ko

maiwasan na mapangiti si sinabi niya. Naghuhurementado ang puso ko. Gusto ko tuloy na sumigaw

dahil pakiramdam ko ay sasabog na ko.

Nanlaki ang mata ko ng maramdaman na nakayakap siya sa akin at inaamoy yung leeg ko. Oh Gosh!

Lukas stop it! Nakakakiliti yung hiniga niya. Pakiramdam ko ay nagsisiakyatan ang dugo ko sa mukha

at mas lalong nagwawala ang sistema ko. Hindi ko na namalayan na nabitawan ko na ang arinola na

hawak ko dahil sa tensyon na namumuo sa sistema ko. Doon ay mas nailapat niya ang katawan niya

sa akin.

*Riiinng*

Agad huminto si Lukas at kumalas sa akin. Tumalkod siya sa akin at nagpunta sa veranda, at doon na

rim niya sinagot iyong tawag. Doon ako nakahinga na maluwag, buti hindi niya itinuloy ang nais, kundi

baka sumabog na ako.

Humarap si Lukas sa akin, seryosong seryoso ang mukha niya dahil nakakunot ang kanyang noo, tila

ba badtrip ang itsura.

"Anikka pack your things up."

3rd person POV

Manila, Philippines.

Nangingiming sinugod ni Juan si Hernan sa opisina nito.

" Punyeta Hernan!" Hindi na niya mapigilan ni Juan na sumigaw dahil inis na inis siya sa kabaliwang

ginawa ni Hernan. Halata rin ang gulat sa mukha ni Hernan dahil basta na lang pumasok si Juan sa

kanyang opisina.

"Ano ang ginawa ko sayo pre? I'll always make sure na maayos ang lahat kaya huwag mo kong

bulyawan diyan." Singhal ni Hernan habang nakatingin pa rin sa mga papeles na nasa lamesa niya.

Hindi rin niya maiwasan na mainis dito dahil wala siyang karapatang sabihan siya ng punyeta, lalo pa

at wala naman siyang ginagawang masama.

"Oh Really, You do Hernan. You do! Ano ba ang naisip mo at pinatawag mo si Lukas." Inis na sambit ni

Juan.

"Because he was asigned to that deal." Singhal ni Hernan at naiinis dahil lang sa simpleng dahilan ay

naiinis siya sa kanya

"Pero ikaw na ang inassign doon Hernan."

"Ano ka ba Juan, hindi ka man lang maawa sa akin. Masakit ang tuhod ko at pinilit na lamang na

pumasok dito." Napakamot si Juan sa sinambit ni Hernan. Ano ba iyan! Sabi niya sa sarili.

"Hindi mo ba naisip na baka naglalabing labing na sila doon at baka makabuo sila doon? Tapos

gagambalain mo ang wonderful moment nila." Sabi ni Juan at inis na inis kay Hernan dahil exited na rin

siyang magkaapo, tapos ay mauudlot ang pagkakataon na iyon? Ano ba iyan.

"Oo nga noh." Napagtantong sabi ni Hernan.

" Tsss. Hernan nasaan ang utak mo?"